“Γιατί η παιδική yoga γίνεται μέσα από ιστορίες;”
Η ιστορία όπως και μια yogoιστορία...
- ακολουθεί τον ήρωα μέχρι να φτάσει στο στόχο του (όποιος και να είναι αυτός), όπως λοιπόν τα καταφέρνει ο ήρωας έτσι θα τα καταφέρουμε και εμείς ( ταύτιση με τον ήρωα)
- η ιστορία έχει αρχή μέση και τέλος σε ομαλή αλλά και συγκεκριμένη ροή, άρα και το μάθημα έχει αυτή την ροή , ξεκινάει αργά αργά με τη ιστορία, ομαλά, κορυφώνεται και σιγά σιγά τελειώνει.
- η ιστορίες έχουν ρυθμό άρα και το μάθημα
- μια ιστορία βοηθάει τα παιδιά να ανιστορήσουν, δηλαδή να πουν και αυτά πάλι την ιστορία. Με αυτό τον τρόπο μαθαίνουν να φτιάχνουν σιγά σιγά και μια δική τους πρωτότυπη ιστορία
- η ιστορία συμβαίνει μεταξύ του ρεαλιστικού και του φανταστικού κόσμου, τα παιδιά ζουν μεταξύ του συνειδητού και του ασυνείδητου, άρα η ιστορία "μιλάει" τη γλώσσα τους.
-η ιστορία έχει μεταβάσεις, ανατροπές, άρα και το μάθημα αποκτά αυτό το ενδιαφέρον μοτίβο, τα παιδιά ακολουθούν το μοτίβο αυτό οικειοθελώς και χωρίς να κουράζονται.
- οι ήρωες της ιστορίας μοιάζουν, ή ανήκουν στον κόσμο των παιδιών .... ζωάκια άτακτα με ανθρώπινη λαλιά, έξυπνα, ψάχνουν λύσεις ή μιλούν για οτιδήποτε τους απασχολεί, πολλές φορές είναι και αντι-ήρωες το μισοφέγγαρο, μια αλεπού που δεν τα καταφέρνει αρχικά...
- η ιστορία στο τέλος, όταν ο ήρωας τα καταφέρνει να φτάσει στο στόχο του, έστω και σε έναν πολύ μικρό στόχο είναι παραμυθία = παρηγοριά
Κείμενο: Ελένη Δημητροπούλου αφηγήτρια | θεατροπαιδαγωγός