Υπάρχουν συναισθήματα που είναι μικρά, υπάρχουν συναισθήματα που είναι μεγάλα,

κάποια ευχάριστα και κάποια επώδυνα.

Όμως όλα είναι καλοδεχούμενα.

Είναι ο τρόπος που θα τα αντιμετωπίσουμε και θα τα καλωσορίσουμε.

Τα συναισθήματα έρχονται και φεύγουν, ταξιδεύουν συνέχεια σαν τα αποδημητικά

πουλιά, σε διαφορετικές καρδιές, σε διαφορετικά σώματα, σε διαφορετικά μυαλά και

εκφράζονται διαφορετικά, αφήνουν υπολείμματα άλλοτε εύκολα αλλά και δύσκολα.

Η κάθε μας μέρα είναι διαφορετική και φροντίζουμε να έχουμε χώρο για κάθε

συναίσθημα που μπορεί να μας επισκεφτεί. Και το παράξενο είναι ότι όπως έρχονται

φεύγουν, απρόσμενα και ξαφνικά. Άλλωστε πως θα ήταν η ζωή μας εάν ήμασταν

συνέχεια χαρούμενοι; Ή συνέχεια φοβισμένοι; Το σώμα έχει την ικανότητα μαζί με το

εκπαιδευμένο μας μυαλό να αντιμετωπίζει τα συναισθήματα και να τα ισορροπεί.

Αν μάθουμε από μικροί να τα διαχειριζόμαστε η ψυχή μας θα είναι ήμερη και γαλήνια.

Είναι σημαντικό λοιπόν να μάθουμε στα παιδιά μας ότι κανένα συναίσθημα δεν είναι

ντροπή, κανένα συναίσθημα δεν μένει για πάντα και πρέπει να εκφραζόμαστε με

τρόπο αποδεκτό και σεβαστό προς τον εαυτό μας.

Δραστηριότητα

Σε παιχνίδι μνήμης μπορούμε να πούμε στα παιδιά να κλείσουν τα μάτια τους και να

σκεφτούν ένα γεγονός που τους έκανε να αισθάνονται μεγάλη χαρά και ένα γεγονός

που τους έκανε να αισθάνονται μεγάλο άγχος.

Έπειτα με μαρκαδόρους να προσπαθήσουν να το αποτυπώσουν στο χαρτί.

Όταν τελειώσουν το συζητάμε στον κύκλο.

Θεωρώ πως θα μοιάζουν οι ζωγραφιές της χαράς και του άγχους. Γιατί είναι

μεγάλα συναισθήματα και τα δυο.

Κείμενο & Δραστηριότητα : Γεωργία Μουτάφη